عشقبازی را ندانستم قماری مشکل است

 تا نشستم روبروی یار ، خود را باختم

گفتم:که چیست فرق میان شراب و آب

کاین یک کند خنک دل و آن یک کند کباب!

گفتا:که آب خنده ی عشق است در سرشک...

    لیکن شراب نقش سرشک است در سراب!

           عشق چنان است که هرچه بیشتر ارزانی داری

سرشارتر میشودو هرگاه که آنرا تنگ در مشت گیری

                                                              آسانتر از کف میدهی

             پروازش ده تا که پایدار بماند

    من از این پس به همه عشق جهان می خندم

                               و به هوس بازی این بی خبران می خندم

                     من از ان روزی که دلدارم رفت

                    به غم و شادی این بی خبران می خندم

    ادمک اخر دنیاست بخند ادمک مرگ همین جاست بخند

           ان خدایی که بزرگش خواندی

                     به خدا مثل تو تنهاست بخند

دست خطی که تو را عاشق کردشوخی کاغذی ماست بخند

آرزویم این است: نرود اشک در چشم تو هرگز، مگر از شوق زیاد،

        نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز، و به اندازه هر روز تو عاشق باشی،

                                     عاشق آن که تو را می‌خواهد،

                                           و به لبخند تو از خویش رها می‌گردد،

 و تو را دوست دارد به همان اندازه که دلت می‌خواهد! 

  به چشمی اعتماد کن که به جای صورت به سیرت تو می نگرد ،

              به دلی دل بسپار که جای خالی برایت داشته باشد

            و دستی را بپذیر که باز شدن

                                  را بهتر از مشت شدن بلد است.